Bonum integritas corporis misera debilitas
Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
- Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
- Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.
- Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem
Quis istud, quaeso, nesciebat? An tu me de L. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Duo enim genera quae erant, fecit tria.
Sint modo partes vitae beatae. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Nos commodius agimus. Id [redacted]tilius factum negabat.
- Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
- Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.
- Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
Stoici scilicet. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Iam contemni non poteris.
Sed si duo honesta proposita sint, alterum cum valitudine, alterum cum morbo, non esse dubium, ad utrum eorum natura nos ipsa deductura sit.
Falli igitur possumus. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Hoc est non dividere, sed frangere. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Immo alio genere; Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Negare non possum. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
